Alicja Gronau / Aleksandra Dziurosz:

 

Dwojakość - wspomnie-nie.

Audioscena na improwizującego ruchem i głosem tancerza lub aktora

 

Osią dramaturgii utworu jest postać kobiety uwikłanej w pewną sytuację oraz

wydarzenia, opisane na różnych poziomach abstrakcji. Całość jest rodzajem

teatru ruchu – teatru tańca – teatru dźwięku, wpisując się w wieloletnie poszukiwania

przez kompozytorkę możliwości łączenia zróżnicowanych form ekspresji. Aleksandra

Dziurosz podczas wykonania posługuje się ruchem wyrażającym, niesemantycznymi

środkami wokalnymi, pojedynczymi słowami, nuceniem oraz dźwiękami

instrumentalnymi wydobywanymi z otoczenia (krzesło, stół itp.).

 

- - - - - - - - -

 

Krzysztof Pawlik:

 

Ultima 20.12

 

Monodram zainspirowany i oparty na dokumentacji terenowej audiosfery pól

geotermalnych Islandii. Ideą utworu jest zbudowanie relacji pomiędzy strukturami

elektroakustycznymi a kreatywnym zastosowaniem field recordingu. Recepcja

i dekonstrukcja naturalnych zjawisk fonicznych poprzez poddanie ich procesom

syntetycznych odkształceń. W tym kontekście istotną kwestię stanowi od zawsze

towarzysząca twórczości sprzeczność - wierne odzwierciedlenie rzeczywistości

a jej dowolne kształtowanie.

 

- - - - - - - - -

 

Paweł Sołtysiak / Piotr Filonowicz / Jakub Snochowski:

 

Pułbeczek ryb za złotych szesnaście

 

Utwór jest oparty na piśmie sądowym z Kamieńca Podolskiego z 1606 r. Warto

zapoznać się ze sposobem myślenia i argumentowania jednego z uczestników

tego siedemnastowiecznego sporu prawnego: z jednej strony odmiennym od naszego,

z drugiej – jakże podobnym. W kompozycji tej działania muzyczne i teatralne są

potraktowane jak instrumenty – działania teatralne akompaniują muzycznym lub na

odwrót, są w stosunku do nich w kontrapunkcie, występują solo i tutti

- jak w koncercie, są dokładnie zapisane lub częściowo improwizowane.

 

- - - - - - - - -

 

Ryszard Osada / Małgorzata Dancewicz:

 

Ceci n’est pas un silence

 

Cisza, milczenie, pauza, bezgłos. Każde wrażenie powstałe w narządzie słuchu

zaprzecza ciszy. Czy można zatem usłyszeć ciszę? Czy można nie słyszeć nic?

Muzyka była pierwszym systemem komunikacji międzyludzkiej.

Czy cisza to zaprzeczenie komunikacji, czy też może właśnie do niej tęsknimy błądząc

po akustycznej mapie metropolii, uwikłani w sieci własnych dźwiękowych wspomnień

i uniwersalnych dźwięków charakterystycznych dla pamięci zbiorowej, spragnieni

rytmicznego bycia, bycia realnego, bez kontekstu i samooceny, tylko w towarzyszeniu

rytmiki własnych oddechów?

 

- - - - - - - - -

 

Jarosław Siwiński / Małgorzata Kołcz:

 

4 Preludia do utworów audioscenicznych

 

Zachodziła obawa, że niezwykle otwarta - choć przecież zdefiniowana - formuła

utworów audioscenicznych mogłaby spowodować pewien chaos, pewną

niezborność koncertu premier. Stąd podwójna intencja powstania Preludiów:

przypomnienie lustrzanej w stosunku do audiosceny formy teatru instrumentalnego,

ale też połączenie całego wydarzenia porządkującą, autorską klamrą. Każde z

preludiów zapowiada lub komentuje przynależny mu utwór audiosceniczny,

na podobieństwo operowej uwertury.